Doe jij dat wel eens? Een dagje helemaal alleen doorbrengen. Niks doen, niks moeten zonder je ervoor te schamen? Vandaag had ik zo’n dag. Na een zweterige, woelig en niet zo fijn nachtje, heb ik een paar uurtjes heerlijk in de sauna doorgebracht.
Gewiegd in een hangmatje, vastzittende energie los getrild in een klankschalensessie, de mist van het stoombad alle overbodige gedachten mee laten nemen. Heerlijk.
En wat een creativiteit komt dan op. Mooie nieuwe ideeën. Maar ook een hele heldere terugblik op de afgelopen jaren. Het waren jaren van loslaten en gaan vertrouwen op het leven. Een jarenlange goedbetaalde baan die niet meer paste losgelaten, de scheiding van de vader van mijn zoon. Nu, een paar jaar later, kan ik zeggen dat het rouwproces ten einde is en er meer licht, helderheid en liefde in mij is dan voorheen. Dat dat niet zomaar is gegaan kunnen veel mensen beamen.
Ik heb namelijk steeds scherper waar mijn krachten zitten en mijn blinde vlekken. Mijn blinde vlekken probeer ik niet meer zoals vroeger te verdoezelen maar durf ik makkelijker hulp te vragen. Soms zijn die blinde vlekken zo onzichtbaar, dat er mensen nodig zijn die schaamteloos een spiegel voorhouden en me soms een paar schoppen geven om bij de les te blijven. Dat je groeien dus samen doet en niet alleen, is mij inmiddels wel duidelijk. Zo zet je elkaar in zijn kracht en geef je elkaar waarde.
En dat is toch wat we allemaal willen. Van waarde zijn. Onderweg naar elke dag meer licht en liefde om te verspreiden.
Dankbaar voor alle liefdevolle en wijze mensen in mijn leven. En in het bijzonder de wijze lessen die ik dagelijks mag ontvangen vanuit de Academie voor Innovatief Trainen. De lessen die ik weer doorgeef in mijn praktijk tijdens coaching en hypnotherapie.
Liefs, Linda